Kiedy Frankowicz może przegrać sprawę w sądzie?

Najczęstszą przyczyną przegranych spraw Kredytobiorców frankowych jest brak zgody sądu na uznanie ich za konsumentów. Zgodnie z przepisami krajowymi i unijnymi są oni wyjątkowo chronieni w sytuacji, gdy podpisują umowy z przedsiębiorcami, m.in. z bankami.

Według przepisów prawnych konsument ma prawo powoływać się na znajdujące się w umowie zawartej z bankiem klauzule niedozwolone i wtedy żądać unieważnienia kontraktu.

Umowy kredytów walutowych, w tym frankowych, zawierają wiele klauzul abuzywnych, w związku z tym osoby, które są konsumentami łatwo mogą je rozwiązać w sądzie. Trudność mogą mieć z tym przedsiębiorcy, którzy dawniej również zaciągali kredyty w walucie szwajcarskiej.
 

Nie mają oni możliwości powoływać się na niedozwolone postanowienia, niewiążące tylko i wyłącznie konsumentów. Dlatego, aby przedsiębiorcy mogli pozbyć się kredytu frankowego powinni w sądzie powoływać się na całkiem inne podstawy prawne m.in. niezgodność umowy z dobrymi obyczajami oraz zasadami współżycia społecznego.

Problem stanowi fakt, że są to kwestie bardzo indywidualne. Jeden sędzia może stwierdzić, że dany zapis jest niemoralny, natomiast inny sędzia odwrotnie. Tym samym każdemu Frankowiczowi powinno postarać się, aby sąd nadał mu status konsumenta.

Kiedy sąd może nie uznać Frankowicza za konsumenta?

Większa część umów kredytów frankowych była podpisywana, aby zaspokoić potrzeby bytowe Frankowiczów, czyli w celach konsumenckich. Można znaleźć jednak kilka ewentualności, w których rośnie zagrożenie utraty statusu konsumenta.

Niżej podajemy trzy najczęstsze powody odebrania Frankowiczom statusu konsumenta przez sąd.
 

Frankowicz nabył kilka nieruchomości w charakterze lokaty kapitału

Sąd może stwierdzić, że Kredytobiorca frankowy nie miał na celu zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych, tylko zainwestowanie pieniądzy w nieruchomości i na tym się wzbogacać.

W zakupionym mieszkaniu bądź domu zarejestrowano działalność gospodarcza

Fakt rejestracji działalności gospodarczej nie jest dla Frankowicza dyskwalifikujący. W takiej sytuacji obowiązkiem banku jest wykazania przed sądem, że poza rejestracją działalności w nabytym domu lub mieszkaniu, faktycznie jest ona tam prowadzona.

Nabyta nieruchomość była bądź jest wynajmowana

Jeżeli Frankowicz nigdy nie mieszkał w nabytej na kredyt nieruchomości, natomiast wynajął ją natychmiast po zakupie, wówczas rośnie ryzyko utraty przez niego statusu konsumenta. Aczkolwiek jeżeli Frankowicz zakupił nieruchomość, aby zaspokoić swoje potrzeb mieszkaniowych i mieszkał w niej przez pewien czas, a potem (po kilku latach) podjął decyzje o wynajmie, np. z przyczyn rodzinnych lub zawodowych, wtedy sąd raczej nie powinien odmawiać statusu konsumenta takiemu Frankowiczowi.