Złotówkowicze zaczynają naśladować Frankowiczów!
Czy dzień 31 maj 2024 roku będzie przełomowym dniem dla Kredytobiorców złotówkowych? Wszystko dlatego, że właśnie tego dnia Sąd Okręgowy w Częstochowie skierował cztery zapytania prejudycjalne w sprawie WIBOR-u (sygn. akt I C 1226/23) do Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Według adwokatów frankowych może to przyczynić się do ogromnej ilości pozwów skierowanych do sądów przez Złotówkowiczów przeciwko bankom, jeżeli wyrok TSUE okaże się sprzyjający Kredytobiorcom. Przy czym nie będzie usuwania klauzul dotyczących WIBOR- u w sposób automatyczny. Inaczej twierdzą prawnicy banków. Według nich pytania zadane przez Sąd w Częstochowie są efektem niezrozumienia cech i charakteru wskaźnika WIBOR.
Pytania sądu częstochowskiego do TSUE brzmią następująco:
1. Czy art. 1 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że pozwala on na badanie postanowień umownych dotyczących zmiennego oprocentowania w oparciu o wskaźnik referencyjny WIBOR?
2. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie pierwsze, czy art. 4 ust. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że pozwala on na badanie postanowień umownych dotyczących zmiennego oprocentowania w oparciu o wskaźnik referencyjny WIBOR?
3. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pierwsze i drugie pytanie, czy art. 3 ust. 1 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, że zapisy umowy dotyczące zmiennego oprocentowania w oparciu o wskaźnik referencyjny WIBOR można traktować jako stojące w sprzeczności z wymogami dobrej wiary i powodujące znaczącą nierównowagę wynikających z umowy praw i obowiązków stron ze szkodą dla konsumenta, z uwagi na niewłaściwe poinformowanie konsumenta odnośnie narażenia na ryzyko zmiennej stopy procentowej, w tym w szczególności niewskazaniu, w jaki sposób ustala się wskaźnik referencyjny będący podstawą ustalania zmiennego oprocentowania i jakie wątpliwości są związane z jego nietransparentnością oraz nierównomierny rozkład tego ryzyka na strony umowy?
4. W przypadku pozytywnej odpowiedzi na pierwsze, drugie i trzecie pytania, czy art. 6 ust 1 w zw. z art. 3 ust. 1 i 2 zdanie 2 oraz art. 2 dyrektywy Rady 93/13/EWG z dnia 5 kwietnia 1993 r. w sprawie nieuczciwych warunków w umowach konsumenckich należy interpretować w ten sposób, iż w przypadku uznania za nieuczciwe postanowienia umownego dotyczącego zmiennego oprocentowania w oparciu o wskaźnik referencyjny WIBOR możliwym jest dalsze funkcjonowanie umowy, w której wysokość oprocentowania kwoty kapitału kredytu będzie się opierała na drugim składniku ustalającym wysokość oprocentowania zawartym w umowie, to jest stałej marży banku, co spowoduje zmianę oprocentowania kredytu zezmiennego na stałe?
Dodatkowo, jak podaje rzecznik prasowy Sądu Okręgowego w Częstochowie – pan Dominik Bogacz, sąd zawiesił proces na okres udzielania przez europejski organ odpowiedzi na zadanie pytania.
Według Pani Karoliny Pilawskiej, adwokat, partnera w Kancelarii Prawnej Pilawska Zorski Adwokaci, trzy pierwsze pytania skierowane do TSUE dotyczą określenia, czy wskaźnik WIBOR tak właściwie może być podważany oraz czy taki sposób oprocentowania zobowiązania można uznać za nieuczciwy. Niewiadome jest jeszcze uzasadnienie tych pytań. Ewentualnie można przypuszczać, że sąd próbuje uzyskać odpowiedzi, czy jeżeli jest to wskaźnik określany niebezpośrednio przez Kredytodawcę, to czy tak właściwie może być wzięty za nieuczciwy. Niestety jest jeszcze za wcześnie by to stwierdzić, przy czym sąd planuje się także dowiedzieć, czy wystarczy do uznania takiego elementu oprocentowania za nieuczciwe, niewłaściwe poinformowanie o zagrożeniu.
Czwarte pytanie dotyczy skutków potencjalnej eliminacji WIBOR-u. Sąd próbuje uzyskać informację, czy możliwe uznanie nieuczciwości WIBOR-u przyczyni się do zamiany kredytu na taki, co będzie oprocentowany stałą stopą procentową czy też spowoduje nieważność całej umowy.
Pani Karolina Pilawska twierdzi, że możliwość podważania WIBOR-u nie zapewni automatycznego usuwania WIBOR-u z umów bądź stwierdzenia, że są nieważne. Istnieje natomiast spore prawdopodobieństwo, że TSUE da możliwość krajowym sądom krajowym usuwania takiego wskaźnika.